Polski

KOŚCIÓŁ MARYI NIEPOKALANEJ ŁASKAWEJ!

W 1422 r. szlachetny Pietro Ondei z Alzano podarował św. Bernardynom ze Sieny, którzy osiedlili się w Bergamo w 1419 r., ziemię poza murami miasta, aby mogli założyć klasztor poświęcony S. Maria delle Grazie. Zgodnie z tradycją, podczas kładzenia pierwszego kamienia sama święta Maryja zdawała się pieczętować dzieło. Kościół klasztorny został założony już w 1478 roku przez Bractwo Niepokalanej, które od 1600 roku regularnie obchodziło święto 8 grudnia. Po kasacie klasztoru w 1810 r. i zburzeniu starego kościoła w 1856 r. arcybiskup Pietro Speranza chciał wznieść w Bergamo świątynię wotywną, aby uczcić dogmat ogłoszony w 1854 r. przez błogosławionego papieża Piusa IX, Dlatego wybrał miejsce, w którym od wieków wzywano Matkę Bożą pod tytułem Niepokalanej, wyróżniające się między innymi centralną lokalizacją w nowej strukturze urbanistycznej miasta, którego centrum przenosiło się z Górnego Miasta na równinę. Kościół posiadał również wyniesioną pozycję na alei prowadzącej od dworca do górnego miasta, leżąc w tym samym punkcie widokowym, co oś katedry. Dzięki hojnym darowiznom z całej diecezji, architekt Antonio Preda był w stanie zaprojektować duży neoklasycystyczny kościół przykryty kopułą, na szczycie której stoi figura Niepokalanego Poczęcia, w intencji ochrony miast. Pierwszy kamień pod budowę nowego kościoła został położony w 1857 roku, a kościół został konsekrowany w 1875 roku z całym wnętrzem poświęconym Maryi: fryzami na posągach, malarstwem dekoracyjnym; dwoma wspaniałymi freskami przedstawiającymi Pio IX głoszącego dogmat o Niepokalanym Poczęciu, autorstwa Giambattista Epis, w absydzie; oraz gioire Maryi w Niebie, autorstwa Enrico Scuri, na kopule. Ołtarz kościoła, ozdobiony fryzem przedstawiającym biblijne bohaterki, został konsekrowany w 1907 roku w obecności Papiez Angelo Roncalli, który później poświęcił go Maryi Niepokalanej, żołnierzom, których cotygodniowe msze odprawiał w kościele podczas I wojny światowej. W 1920 r. przyszły Papież Jan XXIII był również obecny na spotkaniu Narodowego Kongresu Eucharystycznego, które odbyło się w nawie kościoła i przemówił w tonie inspirowanym figurą Niepokalanej Dziewicy na ołtarzu, że kongres, używając jego słów, „ukazał się w morzu światła, prawdziwie piękny, pokorny i wywyższony bardziej niż jakiekolwiek stworzenie”.